سروش احمدی: از مسافرکشی من استفاده سیاسی نکنید! - تور چین ارزان

وی در خصوص توقعات خود از مسئولان وزارت ورزش و فدراسیون تکواندو بیان کرد: ابتدا باید از فدراسیون تکواندو تشکر کنم که با وجود دغدغه و محدودیت های بسیار زیاد اقتصادی تلاش خود را برای فراهم کردن بهترین شرایط برای ملی پوشان نجام می دهد، البته مسائلی وجود دارد اما فدراسیون همیشه تلاش خود را برای حل آن و فراهم کردن امکانات برای ملی پوشان انجام داده است. هیچ وقت در زمان حضور در اردوها شرایطی مانند حال حاضر نداشتم و همیشه حقوق خود را دریافت کردم و از نظر تغذیه و لباس نیز مسئله ای نداشتم.

نایب قهرمان تکواندو دنیا با تاکید بر سوءاستفاده سیاسی برخی ها از پخش شدن فیلم مسافرکشی اش گفت: خیلی ها با پخش فیلم بحث را سیاسی کردند. من اصلا سیاسی نیستم و یک ورزشکار هستم که همیشه مانند یک سرباز در خدمت تیم ملی تکواندو بودم و برای افتخارآفرینی کشورم تلاش کردم. نه اهل سیاست هستم و نه به دنبال موضوعات سیاسی، اما برخی مسائل را سیاسی کردند که اصلا این اتفاق را دوست نداشتم.

احمدی در خصوص توقعات خود از مسئولان گفت: ورزشکاری که در میادین آسیایی و دنیای پیروز به کسب مدال می شود توقع دارد حداقل جایی استخدام شود و بیمه داشته باشد تا اگر خدایی نکرده دچار مشکل شد، بتواند زندگی اش را اداره کند. قصد دارم در آینده تشکیل خانواده بدهم و بچه دار شوم و دوست ندارم دستم جلوی کسی دراز شود. برای کسب مدال دنیای زحمت کشیدم و عرق ریختم و دوست ندارم برای حضور در مسابقات آینده و تمرینات دغدغه داشته باشم. اینکه نگرانی بی پولی خود باشم اصلا قشنگ نیست و از مسئولان توقع دارم از قهرمانان حمایت کنند.

وی با تاکید بر وظایف خود در قبال خانواده گفت: پدر م برای بزرگ کردن من و اداره خانواده با یک دست کار کرد. او خودش نپوشید و نخورد تا مرا بزرگ کند و حالا وظیفه ام است دست او را بگیرم. دیگر نمی توانم اجازه بدهم پدرم با یک دست بنایی کند تا من بخورم، بخوابم و تمرین کنم. بچه روستا هستم و غیرت دارم و اجازه نمی دهم پدرم با این شرایط خاص کار کند. دوست دارم دست پدر و مادرم را بگیرم و حتی اگر خودم نداشته باشم اجازه نخواهم داد دست آنها جلوی کسی دراز شود.

نایب قهرمان آسیا گفت: سال گذشته بعد از کسب مدال دنیای، اساسنامه ای در خصوص حمایت و جذب ورزشکاران قهرمان توسط دستگاه های دولتی تصویب شد اما هنوز این اتفاقی نیفتاده است. در کنار این موضوع و با توجه به اینکه در روستای ساحلی لاریم از توابع جویبار زندگی می کنم، طرحی را در خصوص راه اندازی مجموعه ورزشی به مسئولان استان ارائه دادم تا با کمک آنها این مجموعه را راه اندازی و ضمن کسب درآمد زمینه را برای پرورش استعدادهای استان فراهم کنم.

احمدی در ادامه بیان نمود: وقتی مربی ام پتانسیل این را داشت تا مرا پرورش بدهد و به تیم ملی برساند، می تواند 10 نوجوان دیگر را نیز به تکواندو ایران معرفی کند. در این راه می توانم دست او را بگیرم و راه را برایش باز کنم. طرح مجموعه ورزشی ام بزرگ است و در صورت راه اندازی می تواند باعث اشتغال زایی حدود 100 نفر از جوانان بیکار شهر را فراهم کند. زمین مدنظرم متعلق به بنیاد مستضعفان است و قطعا در صورت حمایت آنها می توانم یادگاری خوبی برای شهر و استانم داشته باشم.

وی اضافه کرد: مجموعه ای که این قابلیت را دارد تا با پرورش جوانان مدال های زیادی را در رشته های مختلف نصیب کشور، مازندران و جویبار کند. شادی مردم جویبار آرزوی من است و همیشه از محبت آنها انرژی گرفتم. از مسئولان جویبار توقع دارم فقط این استان را به عنوان استان کشتی خیز ندانند، چرا که در حال حاضر جویبار تکواندوکاران خوبی دارد و باید همه دست به دست هم بدهیم و شرایط رشد آنها را فراهم کنیم.

ملی پوش تکواندو ایران با تاکید بر اینکه کمک و نامه نگاری وزارت ورزش می تواند شرایط را برای او در راه ساخت مجموعه ورزشی تسهیل کند، گفت: قطعا پیگیری و نامه نگاری وزارت ورزش می تواند اتفاقات خوبی را رقم بزند. اگر این زمین در اختیارم قرار بگیرد کار ساخت و ساز آن را شخصا انجام خواهد داد و این امکان را دارم که سرمایه گذارانی از روستای خود فراهم کنم.

احمدی در خصوص مهاجرت ورزشکاران در سالیان اخیر و اینکه به این موضوع فکر کرده است، گفت: اصلا دوست ندارم در این خصوص صحبت کنم. من اینجا به دنیا آمدم و زمانی که مردم از کسب مدالم شاد می شوند و لبخند می زنند برای من کافی است. حمایت و دعاهای این مردم را بارها در میدان مسابقه دیدم. در حال حاضر شرایط سخت اقتصادی کشور را درک می کنم اما با این حال برخی مواقع آدم سرد می شود. قطعا این روزها نیز خواهد گذشت و مهم این است که هیچ وقت از هدفم دور نشوم و به خواسته هایم برسم.