نشخوار فکری، شما را به این بیماری مبتلا می نماید! - تور چین ارزان

روانشناسان به عادت صحبت کردن با خود با صدای بلند خودگویی بیرونی می گویند.

اگر هر از گاهی با خودتان صحبت می کنید، باید بگوییم که این عادت بسیار رایج است و شما تنها کسی نیستید که این کار را انجام می دهید.

شواهد بیانگر آن است که با خود حرف زدن می تواند مزایای روانی زیادی داشته باشد. تحقیقات نشان می دهد که این نوع خودگویی با طیف وسیعی از عملکرد های فکری از جمله حل مسأله، استدلال، برنامه ریزی، انگیزه و توجه مرتبط است.

اگرچه ممکن است این عادت گاهی اوقات مسائلی ایجاد کند یا نشانه ابتلا به یک بیماری روانی باشد، اما در بیشتر موارد نگران نماینده نیست. در این مقاله، به آنالیز دلایل صحبت کردن افراد با خودشان و تعدادی از مزایای احتمالی این رفتار می پردازیم.

بعلاوه شما را با راه چاره هایی که می توانند به توقف خودگویی یاری نمایند و علائم هشداردهنده مرتبط با آن آشنا می کنیم. با ما همراه باشید.

چرا برخی از افراد با خودشان حرف می زنند؟

بچه ها در سنین دو یا سه سالگی آغاز به صحبت کردن با خودشان می نمایند و تقریباً در سن پنج سالگی این کار را به صورت آرام انجام می دهند تا دیگران قادر به شنیدن صدای آن ها نباشند.

صحبت کردن با خود عادتی است که به ندرت به طور کامل کنار گذاشته می گردد. بیشتر مردم هر از گاهی با خودشان حرف می زنند، اما در این بین کسانی هم هستند که به این کار عادت می نمایند. با وجود اینکه خودگویی بیرونی نسبتاً رایج است، تحقیقات زیادی در خصوص دلایل آن انجام نشده است. محققان دلایل احتمالی زیر را در شکل گیری این عادت مؤثر می دانند:

انزوای اجتماعی

به عقیده برخی از محققان، کسانی که زمان زیادی از وقت خود را به تن هایی می گذرانند ممکن است بیشتر با خودشان صحبت نمایند. چون این افراد با دیگران تعامل کمتری دارند، احتمالاً حرف زدن با خود را جایگزین ارتباط اجتماعی می نمایند.

تحقیقات زیادی در حمایت از این نظریه وجود دارد. مطالعات نشان داده اند که افراد تک فرزند در دوران بزرگسالی بیشتر از دیگران درگیر خودگویی بیرونی هستند.

اختلال شناختی

طبق این نظریه، برخی از افراد ممکن است به علت مسائل شناختی که اغلب به وسیله استرس یا سایر رویداد های مشابه به وجود می آیند، با صدای بلند با خودشان صحبت نمایند. به عنوان مثال، احساس اضطراب یا تمایلات وسواسی-جبری (وسواس فکری-عملی) اختلالات شناختی ای را ایجاد می نمایند که با افزایش خودگویی مرتبط هستند.

در یک مطالعه تعیین شد که اگر مردم از سخنرانی کردن در جمع بترسند، هنگام آماده شدن برای سخنرانی بیشتر با خودشان صحبت می نمایند. بعلاوه این مطالعه نشان داد افرادی که با خودشان به شیو ه منفی یا خودانتقادی صحبت می نمایند، بیشتر محتمل است که هنگام سخنرانی دچار اضطراب شوند.

انواع خودگویی

مردم به روش های مختلفی با خودشان حرف می زنند. خودگویی یا مثبت یا منفی است، با این حال هدف از انجام آن هم می تواند بین افراد مختلف متفاوت باشد:

خودگویی مثبت و منفی: خودگویی مثبت شامل کلمات و عبارت هایی می گردد که به شما در حفظ انگیزه یاری می نمایند، اما خودگویی منفی از عبارت هایی تشکیل شده است که بر خودانتقادی و سرزنش کردن خود متمرکز هستند.

خودگویی آموزشی: این شکل از خودگویی به صحبت کردن در خصوص مراحلی که باید برای حل یک مشکل یا انجام یک وظیفه خاص طی کنید، اختصاص دارد.

خودگویی انگیزشی: این نوع خودگویی روی تشویق برای انجام یک کار خاص متمرکز است. برای مثال، ممکن است به خاطر کوشش هایی که نموده اید به خودتان تبریک بگویید یا به خودتان یادآوری کنید که می توانید پیروز شوید.

تحقیقات نشان می دهد که با خود حرف زدن به شیوه مثبت، آموزشی یا انگیزشی می تواند به بهبود عملکرد شما یاری کند. جالب است که بدانید خودگویی منفی همواره عملکرد را مختل نمی نماید و گاهی اوقات ممکن است با ارائه بازخورد مفید و واقع بینانه به شما در بهبود عملکردتان یاری کند. با این حال خودگویی بیش از حد منفی می تواند اعتماد به نفس را در درازمدت تضعیف کند، بنابراین مهم است که از تبدیل آن به عادت خودداری کنید.

فواید با خود حرف زدن

حرف زدن با خود می تواند مزایای مختلفی داشته باشد، از جمله:

اندیشه و تأمل: خودگویی به شما اجازه می دهد که از تجربیات خود فاصله گرفته و در خصوص چیز هایی که در زندگی تان رخ می دهند، فکر کنید. ایجاد این فاصله راهی عالی برای عینی تر تماشا وقایع است. خودگویی احساسات شما را کنترل می نماید تا بتوانید مسائل را به صورت واضح و منطقی ببینید.

تقویت انگیزه: با خود حرف زدن به افزایش انگیزه هم یاری می نماید. مواقعی را در نظر بگیرید که با گفتن جملاتی مثل من می توانم این کار را انجام بدهم خودتان را برای مواجهه با یک موقعیت چالش برانگیز آماده نموده اید. وجود این افکار حتی اگر به زبان آورده نشوند، یاری نماینده است. با این حال وقتی با صدای بلند این عبارت های مثبت را به خودتان می گویید، انگیزه بیشتری پیدا می کنید.

یک مطالعه روی بازیکنان بسکتبال نشان داد که وقتی ورزشکاران با جملات آموزشی یا انگیزشی با خودشان صحبت می کردند، نسبت به گروه کنترل پیشرفت بیشتری داشتند. کسانی که از عبارت های آموزشی استفاده می کردند، وظایف خود را دقیق تر انجام می دادند و افرادی که از جملات انگیزشی استفاده می کردند، کار ها را بسیار سریع تر به خاتمه می رساندند.

بهبود حافظه: اگر هنگام راه رفتن در راهرو های فروشگاه مواد غذایی با خودتان صحبت می کنید، نگران نباشید. تحقیقات نشان داده اند که خودگویی ممکن است بتواند به شما در به خاطر آوردن موارد موجود در فهرست یاری کند.

در یک تحقیق، شرکت نمایندگان مجبور بودند بدون حرف زدن در یک فروشگاه به جست وجوی اقلام مورد نظر بپردازند. در مرحله بعد، به آن ها گفته شد که در حین جست وجو نام این اقلام را تکرار نمایند. نتایج این پژوهش علمی نشان داد که خودگویی به افراد یاری می نماید که راحت تر چیزی را که به دنبالش هستند، پیدا نمایند.

به گفته محققان، با خود حرف زدن حافظه را بهبود می بخشد و یک ارتباط قوی بین کلمات گفته شده و اهداف بصری مورد نظر ایجاد می نماید.

حل مسأله: خودگویی در پیدا کردن راه چاره مسائل مؤثر است. این تاکتیک به شما یاری می نماید که روند پیشرفت تان را آنالیز نموده و عملکرد خود را در حین حل کردن مشکل بهبود ببخشید. تنها چند لحظه حرف زدن با خود این فرصت را به شما می دهد که روی مشکل ایجاد شده و گزینه های موجود برای حل آن تمرکز کنید.

با خود حرف زدن می تواند فواید زیادی داشته باشد، اما برای اینکه بیشترین بهره را از این عادت ببرید باید از استراتژی های زیر یاری بگیرید:

از کلمات و عبارت های مثبت بهره ببرید: خودگویی منفی، چه در فکر شما باشد و چه با صدای بلند بیان گردد، تأثیر مخربی روی سلامتی دارد. اگر بیشتر اوقات افکار منفی به فکر شما خطور می نمایند، باید راهی برای مقابله با آن ها پیدا کنید. این توصیه به معنی فکر کردن به مطالب غیرواقعی یا به زبان آوردن آن ها نیست.

به عنوان مثال، به جای جمله منفی من نمی توانم این کار را انجام دهم نگویید من برترین فرد برای انجام این کار هستم. در عوض، روی عبارت های مثبت، اما واقع بینانه تمرکز کنید. برای مثال بگویید این کار سخت است، اما من در حال یادگیری هستم و هر روز که می گذرد توانایی من بیشتر می گردد.

سؤال بپرسید: سؤال پرسیدن از خود در خصوص چیز هایی که آموخته اید یا معنی کلمات و وقایع می تواند ابزار قدرتمندی برای بهبود حافظه باشد. با توجه به اینکه شما چیزی را یاد می گیرید و سپس آن را به خودتان یاد می دهید، اطلاعات به شکل مؤثرتری در حافظه بلندمدت تثبیت می شوند.

با آنچه که می گویید هماهنگ شوید: حرف زدن با خود زمانی بسیار سودمند است که واقعاً به آنچه که می گویید توجه کنید. گوش دادن به صحبت های خود و تفکر در خصوص آن ها می تواند راه مفید برای به دست آوردن خودآگاهی بیشتر باشد.

از ضمیر دوم شخص یا سوم شخص بهره ببرید: به جای اینکه به صورت اول شخص با خودتان صحبت کنید، ضمایر را به دوم شخص یا سوم شخص تغییر دهید. در یک مطالعه، محققان دریافتند که وقتی افراد به صورت سوم شخص با خودشان صحبت می نمایند، بهتر می توانند احساسات خود را کنترل نمایند، به خصوص اگر با احساسات ناخوشایند یا استرس زا سروکار داشته باشند.

استفاده از ضمیر سوم شخص به شما یاری می نماید که کمی از احساسات خود فاصله گرفته و آن ها را به طور عینی تری ارزیابی کنید، گویی به جای افکار خود افکار دیگران را مشاهده می کنید.

چگونه عادت با خود حرف زدن را کنترل کنیم؟

معمولاً حرف زدن با خود اشکالی ندارد، اما گاهی اوقات باید از بیان افکارتان خودداری کنید. به عنوان مثال اگر با سایر همکاران خود از یک فضای مشترک استفاده می کنید، صحبت کردن شما ممکن است در کار آن ها اختلال ایجاد کند. راه چاره های زیر برای کنترل این عادت مفیدند:

با دیگران صحبت کنید. اگر برای برای حل یک مشکل یا ایجاد انگیزه با خودتان حرف می زنید، می توانید به جای این کار با اطرافیان تان تبادل نظر کنید. از آن ها بپرسید که آیا می خواهند نظر خود را در خصوص ایده های شما بیان نمایند یا خیر.

حواس خود را پرت کنید. برای اینکه تمایل به خودگویی را کاهش دهید، خودتان را سرگرم کنید. برای مثال، آدامس بجوید، مقداری آب بنوشید یا آبنبات بمکید.

افکارتان را بنویسید. نوشتن افکار تمرین مفیدی است که می تواند به شما در پردازش احساسات، کشف راه چاره ها و حتی تسکین علائم استرس یاری کند.

چه زمانی باید نگران بود؟

با خود حرف زدن همواره عادت مثبتی محسوب نمی گردد. خودگویی منفی می تواند روی اعتماد به نفس و عزت نفس شما تأثیر بگذارد. گاهی اوقات ممکن است متوجه شوید که درگیر نشخوار فکری هستید یا به طور مداوم در خصوص افکار غم انگیز و منفی صحبت می کنید. این نوع خودگویی ممکن است نشانه یک بیماری روانی مانند افسردگی باشد.

خودگویی ناشی از توهم هم نگران نماینده است. در این حالت، فرد به جای اینکه با خودش حرف بزند، با یک منبع خارجی که وجود ندارد با صدای بلند صحبت می نماید. توهم ممکن است به برخی مسائل از جمله اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی، سوء مصرف مواد و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) مرتبط باشد.

در بیشتر موارد، صحبت کردن با خود نشانه یک مشکل جدی نیست. با این حال اگر این خودگویی بسیار منفی است، به سختی می توانید آن را کنترل کنید یا با توهمات شنیداری و بصری همراه است، باید با پزشک یا درمانگر صحبت کنید. پزشک ارتباط این عادت را با شرایط سلامت روان شما آنالیز نموده و درمان های مناسب را توصیه می نماید.

کلام خاتمهی

گاهی اوقات با خود حرف زدن عجیب یا حتی بیمارگونه تلقی می گردد، اما در حقیقت عادت رایجی است که بسیاری از مردم آن را انجام می دهند.

این عادت به کنترل احساسات و بهبود حافظه یاری می نماید. برای مثال وقتی در فروشگاه مواد غذایی در حال خرید کردن هستید یا خود را برای یک سخنرانی بزرگ آماده می کنید، می توانید از فواید آن بهره مند شوید. با این حال اگر این عادت غیرقابل کنترل به نظر می رسد یا با توهم همراه است، باید به پزشک مراجعه کنید.

منبع: دیجی کالا