4 تفاوت استقلال استرا با استقلال شفر - تور چین ارزان

برای آنهایی که روند استقلال را در دو ماه گذشته دنبال می نمایند، برد پرگل مقابل سایپا شگفت انگیز نبود. تیم استراماچونی آشکارا در حال پیشرفت است.

به گزارش آی اسپورت، استقلال با آن شروع ناامید نماینده در شروع، آیا بختی برای قهرمانی در سرانجام فصل دارد؟ در لیگی که تا سرانجام هفته هفتم، سه تیم به میانگین بالاتر از دو امتیاز رسیده اند و دو تیم صدرنشین هنوز گل نخورده اند، به نظر می رسد الگوهای مرسوم فوتبال ایران در حال تغییر است و بر خلاف سال های گذشته، بسیار بعید است سال جاری تیمی که به امتیاز 60 می رسد، قطعاً قهرمانی اش را مسجل کند. احتمالاً برای قهرمانی در این فصل باید به محدوده 63 تا 65 امتیازی رسید و لااقل از نظر ریاضی نمی گردد خیلی روی قهرمانی استقلال در لیگ نوزدهم حساب کرد اما در یک پیش بینی جسورانه اگر آبی ها در سرانجام فصل به عنوان یکی از سه تیم بالای جدول باشند، نباید تعجب کرد. یعنی همان جایی که استقلال دو فصل با وینفرد شفر به آن رسید.

اگر بخواهیم دستاورد یک مربی را فقط به رتبه سرانجام فصل محدود کنیم، بی انصافی نموده ایم. وام دریافت از عبارت هایی مثل تیمی برای آینده و فوتبال فردا در این سال ها آنقدر دستمالی شده که مفهوم اصلی اش فراموش شده اما استراماچونی به دلایلی روشن می تواند استقلالی بسازد که در این سال ها مشابهش را ندیده ایم. او برای اینکه ایده هایش را اجرایی کند، به زمان احتیاج دارد و محبوبیتش روی سکوها، این فرصت را به استراماچونی می دهد که حداقل تا سرانجام فصل پیش برود.

استقلالِ استراماچونی البته با استقلالِ شفر تفاوت های زیادی دارد. تفاوت هایی که در ادامه به برخی از آنها اشاره می کنم.

یک- شفر فصل پیش در شرایطی لیگ را شروع کرد که یکی از بهترین تیم های یک دهه اخیر ایران را به لحاظ نیروی انسانی در اختیار داشت. یک تیم متعادل در دفاع و حمله و باتجربه که در هر پست حداقل 2 بازیکن مؤثر داشت و گاهی مردان نیمکت نشین شفر می توانستند در بقیه تیم های مدعی، بازیکن فیکس باشند اما استراتژی غلط مدیران استقلال در فصل جابجایی، تیمی را به استراماچونی تحویل داد که اساساً در برخی پست ها (مثل هافبک بازیساز) یا بازیکن ندارد یا در برخی دیگر فقط یک گزینه برای بازی کردن وجود دارد. با نگاهی منصفانه باید گفت استراماچونی، ضعیف ترین اسکواد 5 فصل اخیر استقلال را تحویل گرفته و ناچار است با همین بضاعت ادامه دهد.

دو- هر چقدر شفر در شمار مربیان اهل مدارا قرار می گرفت، استراماچونی اهل باج دادن به بازیکنان نیست. مربی ایتالیایی شاید در روزهای اول تحت تأثیر برخی القائات بیرونی، به شکلی افراطی سختگیر بود اما حالا بعد از چند ماه، شناخت بهتری از مختصات فرهنگی بازیکنان ایرانی دارد و مواجهه بهتری با آنها دارد. با این حال او از اصولش عدول نمی کند و اخراج هفته گذشته علی دشتی از تیم، دقیقاً در راستای همان برقراری نظمی بود که به آن معتقد است.

سه- برخلاف شفر که دستیارانش نقش اصلی را در تمرین ایفا می کردند، جوانی استراماچونی این اجازه را به او می دهد که مرد اول تمرین باشد. با در نظر دریافت این نکته که اغلب دستیاران او رزومه قوی و طولانی ندارند، استراماچونی نقش کلیدی تری در طراحی و اجرای تمرینات دارد و از آنجایی که همه دستیارانش را خودش انتخاب نموده، تعامل بهتری هم با بقیه اعضای کادر فنی دارد. این وضعیت را با شفر مقایسه کنید که اجازه می داد مدیران باشگاه برای او دستیار انتخاب نمایند و یا خط قرمزی برای حفظ دستیارانش (مانند ساناک) نداشت.

چهار- یکی از لطمه های بزرگی که وینفرد شفر در استقلال خورد، افزودن پسرش ساشا به کادر فنی بود. شفر که ابتدا تنها به ایران آمده بود، وقتی دید نظارت و سختگیری درباره او وجود ندارد، پسرش را هم به سفره فوتبال ایران افزود. ساشا بی هیچ تجربه تعیینی در فوتبال، آقا زاده ای بود که با برخی از بازیکنان رابطه خوبی برقرار نموده بود و روز به روز قدرتش در تیم بیشتر می شد اما با ورود استراماچونی، باند و باند بازی در استقلال لااقل تا امروز به سرانجام رسیده و آثار این ویژگی مثبت، به تدریج تعیین تر خواهد شد.